سال گذشته، روز قدس متفاوت بود با تاريخ 30 ساله گذشته خود. در آنروز مهدي كروبي ساعت 10 صبح و ميدان هفت تير را به عنوان نقطه شروع حركت خود اعلام كرده بود و از ساعتي پيش، بسياري از مردم در حوالي ميدان آماده بودند براي شروع يك حركت اعتراضي به دولت و حكومت جائر. راس ساعت 10 پل كريمخان شاهد يكي از بزرگترين تجمعهاي اعتراضي پس از انقلاب 57 بود و هياهوي حكومت براي ضبط و ربودن آنروز و حكومتي نشان دادن آن نيز آنقدر خفيف و حقير شده بود كه بيشتر به طنز و كاريكاتور ميمانست.
در ضلع غربي پل نيروهاي سركوب، تمام مسير را بستند و ادامه حركت عملا ناممكن شد. مانده بوديم چه كنيم و چگونه راهي بيابيم كه ناگهان كروبي و همراهانش به روي پل آمدند و حضور او آنچنان شوري در جمعيت دميد كه ديگر هيچ نيرويي قادر به مهار آن نبود. راه باز شد و حماسه اي ديگر در تاريخ مبارزات آزاديخواهانه مردم ايران ثبت گرديد.
امسال، نه به قدر يكسال كه به قدر قرني تجربه و آموخته داريم در سبد و اينك به نيكي ميدانيم كه حضور ما در صحنه مبارزات، تنها راه رسيدن به فردايي آزاد و آباد است. كروبي در مناظره اي در فضاي مجازي، حقيقتي را بيان كرده است كه بسيار مشتاق شنيدن آن بوديم و آن اينكه او بر نظامي خاص پاي نميفشارد. او تابع راي و نظر و خواست ملت است.
امسال نيز شيخ شجاع آمادگي حضور خود را در روز 12 شهريور اعلام كرده است. وقت آن است تا با حمايت همه جانبه از اين حضور، نشان دهيم كه خواست ما، نظامي مبتني بر نظر يكايك ملت ، شزطي بودن قانون به خواست شهروندان و گرفتن مشروعيت از انديشه و آراي ملت است. همراه شويم و بر اين درد مشترك، درماني جمعي بجوييم.
sight 